Bilseydim ısırmayacağını tüm yaban kaplanları sevmek isterdim
Tüm yılanlara sarılmak
Bilip te bogulmayacagımı
Yüzgecinde dolanmak yunusların
Uçup ta konmayacağımı göçmek diyarlara

Bir adem elması saklı içimde
Yasak meyveleri yudum yudum yutkunarak
Koparmalı son dem dallarını
Zehir zehir zehirlenerek belki
Yaşamak
Ölmeyeceğimi bile bile ölmek istediğim gibi

Kaçamadığım hayata sığınmak mecburiyetindeyim ben
Kopamadığım dalına sımsıkı tutunarak
Kıramadığım aynasında yansımak
Gökte turuncu yerde çamur bitmek
Yetimlikten noksanlıkları
Görgüden kalanlarıma gömerek
Tek siz mecburiyet sahi
Sınırımı koyanın sınırlı emrinde olduğum gibi

Ah keşke..
Koşulsuz aşk yok dese biri
Süzülürüm göklerde deli gibi
Yaşam kokuyor tüm iliklerim benliğim
Bir masalın içinde gibiyim
Toplumsal baskı yok
En çok gülümseme kalıyor karıma
Ellerim özgürlüğümün simgesi
Ben kadar çokça kırışık
Ben kadar yok adeta parmak aralarımda
Ne günahım var geçmişe
Ne kötü anılarım yarınlarıma kalan
Tadında yaşamaksa sahi
Yaşadım ya en kökünden
Yalnızlık dolanır koynumda
Bırakın sevmeyi
Sevmek narkörlük işi deyip çıksa şurdan
Ve bu bahse hayatını koysa
Sonum nerde sonum içli bağırsa ansızın
Bu kadar yeter diye huzura
Al beni artık!
Tüm bu olan karmaşıklığa masumca kanmak bir pamuk sıcaklığında
Yalan olduğunu bile bile inanmak isterdim
Gözlerimi biran bile koparmadan şu harika manzaraya, ona tüm doğallığımla saygı sunmak istediğim gibi