bütün kuşlar ölmedi dağ masalında
anneleri vardı çünkü
yollarını bekleyen
umut yeşil kanatlı bir kelebekti
rengarenk çiçekler üstünde uçan
sonsuz evren kolay silmezdi bir şeyi
bağlamazdı bütün gözleri


bir alan insanın da uçtuğu mavilikte
toplanırdı orada
güzele adım atmasını bilenler
yalnız düşlerine sahip olanların yol aldığı
rüyasını gerçekleştirenlerin dünyası
orada isteyen seçer boyardı bulutunu
dilediği renklere
beyaz açardı siyah


su akardı kenarından, ortasından kentlerin
köylerin ağaçlı tepelerinde oynardı
elma yanaklı çocuklar
kızlar kirazdan küpe takardı kulaklarına
oğlanlar kaval çalardı
insan değildi koyunlar
ya da koyunlar insan



bütün ağaçların yaşaması istenirdi
dağ masalında
keçiler gözlenirdi
Musa’ya ilâhi emirler gelirken
buzağıya tapınılmazdı
yine çeşmelerden nimet akardı
pis suyla değişilmezdi zemzem
putları kırardı İbrahim
Allah ayırırdı ay’ı ikiye
Muhammet insandı..


02. 04. 2017 / Nazik Gülünay