Bırak,bırakta kalsın böyle
vuslatsız bitsin ömrümüz;
sen, hep aklımda kal;
kal ki,
“AŞK” olsun!

ne sevgiye boyun eğdik, ne de sevdamıza
birbirimizden önce sevdik kavgayı
sevmemek için bahaneler ürettik; kırdık, kırıldık


Ben konuştum, sen sustun
göremedin, bende ki seni,
ben ağladım, sen baktın
yıllarca bir tek sözdü beklediğim; duyamadım

“şair sevmesi zor imiş dedin” en başından pes ettin
göremedin gözyaşlarımın, yüzümde bıraktığı izi
haykırdım, haykırdım, dize dize; belki duyar
seyrettin öylesine, yüreğimin çırpınışlarını
bir kez olsun, demedin; yar
sevdamızı göremedik, kusurlarımız kadar
kıla tüye taktıkta, üzdük, üzüldük
yüreklerimizin acısıyla irkildik
yine de vazgeçemedik, birbirimizden

acımazsızca eleştirdik, erteledik,
yarınlara gebe ömürden habersiz
ne göz göze geldik, ne yürüdük el ele
yıllar varki şiirlerde şarkılarla andım
oysa nefesin kadar yakındım

en sonunda yarı yolda bıraktın
çok edemedik; azımızı,
sen ki, fi tarihi kadar ıraktın
kavgaya çevirdik, nazımızı
düşmak olduk; sevgili olamadık
şimdi ise sözcüklerin bittiği yerdeyim

bırak, bırakta kalsın böyle
vuslatsız bitsin ömrümüz
Sen hep aklımda kal;
kal ki
“AŞK” olsun


ALİYE UYANIK /BOZOK KIZI

24.12 2009 GEBZE