Yoruldum çok yoruldum
Bir el uzatımındayken dünya
Bir lokma ekmekle doyacakken tüm çocuklar
Bir mendil silmeye yeterken tüm gözlerini annelerin
Ve bir selam dağıtacakken babaların çaresizliğini
Açlığa çaresizliğe yokluğa ve yalnızlığa mahkum bırakıldım
Çok yoruldum
Savaşlardan ve savaştan kazançlı çıkanlardan
Kameralara bakarak kalabalık şeyler söyleyenlerden
Reel politik diye bir kavrama saklananlardan
Ve daha nicelerinden
Çok yoruldum

Bir çocuk sadece ekmeğin hayalini kurarak
Veriyor son nefesini
Bir anne silmeye takati kalmamış yaşları
Bir kız iffetine sahip çıkamayacak kadar aciz
Bir dünya bunu seyredecek kadar dünya
Bir dünya bunun hakkında yorum yapacak kadar dünya
Bir dünya bunu gelişen ve değişen dünyaya mal edecek kadar dünya
Bir dünya bir karikatüre tüm dünyayı yakarken
Binlerce çocuğun ve çocukluğun kıyıya vuruşundan
bi- gam bi-haya bi ahlak
Paris sokaklarında yürürken teröre lanet olsun diye
Dağıldıklarında evlerine
Yeni terör provaları geliştirecek
Ve bunu hayata geçirecek kadar dünya
Şeref dünde kaldı yokluğuna dünya adı kondu

Kaşgarlı bir çocuk
Hep vatan diyerek yaşayacak
Ve babasından dinlediği dağlarını düşünerek kaşgarın
Ninesinden dinlediği kuzu melemelerini hayal ederek
Barat hacıyı bilerek kahraman diye
Yenileri gelsin diye dua ederek
Ve kafa tutarak tüm dünyaya dünyanın ve dünyalıların inadına
Büyüyecek….
Adı kıyam olacak nihayeti şehadet

Kerkükte bir kız
Bağdatta bir gelin
Keşmirde bir genç
Hayal kurmanın imkansızlığına emanet edecek
Güvenle yürünecek sokaklarını kentinin
Ve Kandahar bir daha asla yaşanacak bir şehir olmayacak
Kabil patlayan bombalarıyla hafızasında oturacak dünyanın
Lutfedilen bağışları
Açılan su kuyularıyla hatırlanacak
Peçeli kadınlar kötü
Sakallı erkekler cani
Şalvar cinayet üniforması olarak kazınacak zihinlere
Ve afganistanı üzümüyle kimse hatırlamayacak



Birbirinden güzel çeşit çeşit baharatlarıyla
dünyayı hayran eden pencap belucistan peşaver Bombay Kalküta
artık bir ülkenin şehri
bir medeniyetin çocukları olmayacak
ve kimse dostluğa sığınamayacak asyanın güneyinde.
Küçücük çocuklar haplarla balon gibi şişirilip
Çocukluğunu işrethanelere bırakacak
Kimse kimse olamayacak artık
Baharatlarıyla boyalarıyla
Bambaşka dünyasıyla bilmeliyken
Fakirlik ve sömürüyle kazınacak hafızasına insanın Hindistan Bangladeş Pakistan
Ve artık hiçbir olamayacak
Dünkü komşuluklarını hatırlamayacaklar
Kavgaya kurban ettikleri keşmiri ise konuşmayacak konuşamayacaklar
Veya kavgadan kinden sıra gelemeyecek çocuklarına keşmirin

Ve sık ağaçları ırmaklarıyla arakan…
Hep yetim olacak…
Kimse bilmeyecek onları
Tanımayacak kimse
Tanınsın kurtulsun insanları diye
Kimse çırpınmayacak
Ve yıkılan camilerle yapılan pavyonların arasında
Müslüman kalmayı öğretecek tüm dünyaya
Arakanın çocukları kadınları

Ve patani….
Aniden çıkacak hafızalarımızdan
Medreseleri, mücahitleri direnişi
Zorla yok edilen nesilleri
Yıkılan camileri
Kırılan kapılarıyla yaşamaya alışacaklar yıllarca daha
Dünyanın insanlığından medet umacaklar
Dünyalaştığımızı anlamayacaklar

Ve Müslümanlar
Koca koca binalar dikmek
Kabeyi görünmez etmekle meşguller
Vaşingtonlaşan Mekkenin göbeğinde
Ve daha fazlasıyla daha daha daha fazlasıyla meşgul Müslümanlar
Çünkü dünya küresel!
Ve bizler dünya….

Lanet olsun!
Kimse hatırlamadığı için hiçbirşeyi
Lanet olsun
Kıyıya vuran insanlık
Uykusunu kaçırmadığı için kimsenin
Cennette Allaha bizi şikayet edeceği için halebin çocukları
Urumçi gelmeyecek bir eli beklemeye devam ettiği için
Hindikuş dağlarında akan kan kardeşlerin olduğundan beri
Lanet olsun
İnsana ve insanlığımıza
Mehmet berat
21,09,2015