Sığınılacak liman
Sokağımızda çocuk sesleri vardı
Babam işten döner
Annem yemek yapar
Biz oyundan yorulunca evi dağıtırdık.
Annem ve ablam toplardı
Biz tekrar dağıtan kadar...

Bir gün sokaklarımız oyun oynanmayacak kadar enkaz ve kan doldu.
Babam telaşla geldi eve akşam
Gidelim dedi tüm çaresizliğiyle
Nereye diye sordu annem
Sığınılacak bir liman olsun yeter diye cevapladı babam...
O gece evimize düştü bombalar
Ablam altında kaldı enkazın
Hiçbirşeysiz kalmak neymiş gördüm babamda
Çığlık atarken sesi kısıldı annemin
Günlerce yürüdük
Liman demişti babam
Deniz görecektik.
Yolda binlerce insan yanında çocuklarıyla yürüyordu
Galiba onlarda o limana gidiyor...
Baba dedim
Bu liman çok mu büyük?
Oğlum dedi
O liman her yaralı kuş için bir kovuk saklar içinde
Her birimizi kucaklayacak bir yürek...
Yolda az yıldızlı birileri karnımızı doyurdu
Oyuncak verdiler bana
Ablalar anneme birşeyler sordu
İstemem dedi annem
Babam hala kızım diye inliyordu
Sınır denilen yere geldik.
Kocaman bir ay yıldız
İşte dedi babam her kuşa kovuk
Her çaresize umut
Türkiye!
Yorgunluğu gitti babamın.
Çünkü ben bombaların altında kalmayacak
Sokakta oynayacaktım.
Oyuncaklarım olacaktı yeniden
Babamı ucuza çalıştırmışlar
Anneme kötü gözle bakmışlar
Bunlar bu limanın yaramaz çocukları dedi babam.
Bu bayrak bizimde bayrağımız...

Dün gece başımı yardılar
Babamı dövdüler
Annemi sürüklediler
Bağırdılar sürekli
Herhalde çok kızmışlar bize
Bilmiyorum ne yaptık onlara
Başımda hala kan
Canım çok acıyor
Babam yine o çaresiz suskunlukta
Baba dedim liman?
Bundan sonrası ablanın yanı dedi bana...
Ben ölmek istemiyorum oysa
Ablam buraya gelsin
Yaralarımı silsin
Bizi ne orada ne burada kimse dövmesin
Bu liman bizi dalgalara terketmesin...
Mehmet Berat