sen varken ben metropoldüm
kalabalıktım çin gibi
aydınlıktım güneş gibi
gürültülüydüm düğün konvoyu gibi
şimdi ise sen yoksun
ve ben terk edilmiş bir mezrayım
taze bir mezarım
haddinden fazla azım.

ışıl ışıldım sen varken
bir nöbetçi eczane tabelasıydım
bir petrol ofisi gibiydim
bir fuar alanı, bir alışveriş merkeziydim
yeşil yeşildim, dört mevsim bahardım
kıştan uzaktım, ayazdan tipiden ıraktım
sevincimi sende bıraktım, gülüşümü

mışıl mışıldım geceleri
kalabalıktım, şen şakraktım
caddelerimde şiirler uçuşurdu
sokaklarımda çalgılar çalınırdı
şarkılar söylenirdi gönlümde
kelebekler uçuşurdu aklımda
ayağım basmazdı yere
yalelliydim
leylaydım şehirde
asfaltlar çölümdü
yokluğun ölümdü

ellerim uzanmazdı başka yâre
gözüm bakmazdı başka işvekâre
göğümde uçurtmalar salınırdı
alacalı bulacalı
denizimde balıklar oynaşırdı
allı pullu

dalda açan çiçektim
çiçeğe duran meyveydim
meyveye dadanan kurttum
sensiz kurudum kırıldım

sen varken dört dörtlüktüm
mükemmeldim, şahaneydim
bilmem ki daha ben neydim
mevlana’dan bir ney’dim
ayrılıkları şikayetteydim
dertleri hikayedeydim

sen varken dünyanın en zenginiydim
aşkın sana açılan enginiydim
dengin mi var başka bu alemde ey gönül
bu kadar ayrı kalmanın sebebi hikmeti nedir
bahçede açan gül yahut sümbül müdür derdin
al hepsini benden kopart tek tek
bana yabanda açan papatya yeter
sen olsaydın şimdi bana ne derdin

sen varken ben gülerdim
ağlamak nedir bilmezdim
geceyi saçına,
yıldızları boynuna dizilen gerdanlığa
ay’ı yüzüne teşbih ederdim
seni sevdiğim için kendime teşekkür rabbime şükrederdim

bir sözüne hayran,
özüne kurban olurdum
sen varken ben aşka inanırdım
aşka kanat çırpardım pervane misali
yanardım, küle dönerdim, sen de
yok olurdum
bende kalmazdı artık başka bir ben
yabancı olurdum kendime,
aşina olurdum sana

yalnız değildim sen varken
tek kalmazdım asla
kimsesiz sayılmazdım hiç
tek tabanca takılmazdım böyle
öyle yabancı durmazdım herkese
gittiğim yere neşe olurdum
ağza sürülen bal olurdum

göze çekilen sürmeydim sen varken
beni senden sürme asla derdim
buydu alemde tek derdim

sen varken ben dert nedir bilmezdim
çile çekmezdim, yeise düşmezdim
gözyaşı dökmezdim, manasız bakmazdım
pejmürde dolaşmazdım, yaşamazdım ölüce

sen varken her şey güzeldi
dünya yaşanmaya,
insanlar çekilmeye değerdi
ve uğruna harcadığım her an
beni sonsuz mutlu ederdi