Yitik solgun bir karaltıyım, hayatımın ön bahçesinde
Seni neden seviyorum bilmiyorum, bu karmakarışıklığımda
Her ne olursa olsun, sonum olacağını biliyorum zemheri saatlerde
Gülümseyememek, kahkahadan daha sevimli artık hayatın çirkinliğine
Düşsel yaşamın sınırlarını zorluyorum, payidar bir eda ile
Kırılgan resimlerinin tamircisiyim, nokta ve virgül arası
Seni sevmenin açı halleri ile sırdaşım, nihayetiyle değil sevmenin

Günahlarıma ortak olmazsın, şehvetinin uzlaşmazlığıyla
Sadece binlerce hektar gül ağacını yakarsın göğsümde, sözlerinle
Uçsuz nehirlere gebe göz bebeklerim,
Bir enstrümanın solosuna bakar, feryat saatimin guguk kuşuyla
Ve senin içimi kaplayan zehirli soluğun,
Bitiremediğim oksijen talimlerine bir darbe daha vurur.

Seni sevmek sonum olur.

Ünal
24.04.08