Arzuhal’ım dedim Ahmet’e,
Yazdı kalem galdı zahmete,
Varınca getmişsem Rahmet’e,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Başın aldın gettin gurbete,
Bizi goydun onmaz hesrete.
Anan yazıldi her nöbete,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Yıhıldılar hep damda merehte,
Un yoh,yağ yoh dipte külekte;
Dönüp gelsen son kez görek te
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Gidince gülmedi yüzümüz.
Ne olacah bizim yazımız,
Yoktur ele garşı sözümüz,
Duy şu baban ne diyir oğul…

Anan heste ben ise yorgun,
Kızsam da olmam sana dargın,
Anlarsın sen de beni bir gün,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Gardaşların yolun beklirler,
Yoksun ya işlerde teklirler.
Mektuplara selam eklirler,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Tarlayi, tapani unuttuk
Ambar’ı çuvalı guruttuk,
Ömürden bin ömür çürüttük,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Hasretlik tak etti canıma,
Yarın çıkıp gelsen yanıma,
Şükür ederem Allah’ıma,
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Yoksulluk girdi aramıza,
Bereket mi geldi paramıza?
Yohsa derman mı yaramıza?
Duy şu baban ne diyir Oğul…

Baban sön sözüni yazdırir,
Öksürük canımı bezdirir.
Ecel peşi sıra gezdirir,
Duy şu baban ne diyir Oğul…



Selim ADIM
24.04.2004