Karşılar ulu çınar makbere gelenleri,
Dinlendirir ruhları uzaktan gelen ezan.
Bir aşkın çıkmazında çaresiz kalanları,
Toprak basar bağrına derdine olur derman.

Bir bir gitti gelenler baki kaldı sırları,
Makberler dile gelse her şey olurdu ayan.
Duyarsan öldüğümü seyran eyle kırları,
Bir kez hisset ne olur? Yüreğinde bir hüsran.

Hasret çeken kalplere ölüm belki son çare,
Vuslatsız aşıklara kurulur mu ki mizan?
Divaneyim ah aşkım! Yüreğim pare pare,
Derbeder şu gönlüme olsaydın keşke mihman.

Gelmek nasip olsaydı bir kez daha âleme,
Istırap çeken gönlüm sana olurdu hayran.
Bir yel olur eserdim gönderdiğin selama,
Kurulmaz ki yeniden Dünya denilen harman.

Düşmez gönül isyana, zamansız gelse ecel,
Her gece düşlerimde olmuştun bana sultan.
Yalan bir sevda için verirken onca bedel,
Ah eden dillerime! Sunmadın ki bir ferman.

Kalıcı olmak için geldiğim an buraya,
Kucaklar bedenimi huzur dolu bu mekân.
Beni sensiz bırakıp saldın ıssız mecraya,
Sanma ki sonsuz olur sana ayrılan zaman.

Hayata küsen Macit, vazgeçmedi hiç senden,
Eksilmedi yıllarca yüreğindeki hicran.
Vakit tamam olunca ayrılır ruhu tenden,
Makbere giden yola dizilir sessiz kervan.


Mehmet Macit
28.04.2016
Dikili/İzmir