Uzun
Upuzun dizeler dağılıyor
Nikotin kokulu esmer bir geceden sabaha
Göz kapaklarım
Usulca ağırlaşıyor
Pembe bir çikolata kağıdına sarılıyorum
Kirpiklerimde hala ıslak bir gecenin yorgunluğuyla
Hatırlıyorum
İnce ve uzun parmaklı esmer bir oğlandı
Unutmak istemezse
Unutmuyor işte insan...

Zamanın bir ucunda duruyor deniz
Bir bulut gelipte kirpiklerine oturmuş sanki
Ve gürültülü bir yağmur başlamış şehre
Kızıl bir yalnızlığı çekerken içime
Nil uzun ve derin bir elbise giymiş üstüne

Ve bugün daha çok seviyorum
Göğsünde güvercinleri emzirip gelmiş
Basma elbiseli o kadınları
Bir ot yanığı kokusu sarmışsa yosun taşlarını
Ateşten kıvılcımlar başlamış
Gök sancılanmış
Yıldız tozları dökülmüşse eğer saçlarından
Yüzün diyorum
Sonra
Uyanıyorum

İnce ve uzun parmaklı esmer bir oğlan
Güneşi alıp gelmiş...

Sus yüreğim
Sabaha daha çok vakit var...

Özge Özgen