raptu zapt altına alınmış dilimde harfler
bir menfeze sıkışmış kalbim
başımın ağrısı, narkoz
yokluğun bil fiil
dalgın dalgın düşünmeme vesile
çok düşünen adamlar çok düşük yaparmış
tıbben bir açıklaması yoktur bu kanamalı cerrahatın
belki rivayet eder bir yahudi teolog.
en az rönesans kadar mühim yokluğun
ispanyol bir şair gibi,
kurşuna diziliyor beyin hücrem.
ruhuna özgürlük şiirleri okunmalı cümle kahramanların ve kahırdan geberenlerin...
ve on iki taksitle ölünmeli bir pazar akşamında.
sen yatağın bir kenarında çırılçıplak soyunmuş
ayaklarını karnına çekmiş
üstelik memen elime geliyor.
aklımın soyunmasıdır bu.
psikoloji öyle buyurur
lastik dumanı gibi simsiyah.
biliyorum
uyandırsam seni
 öpme saikim teşebbüs aşamasında bastırılır çığlığınla
ve çığ altında kalır çoçukluğum
beni bulabilirmi bir kurtarma ekibi
bu masalın iyi bitme niyetiyle.


bir mülkiye müfettişi bütün mülkümü elimden almış gibi,
namluya KHK ile sürülmüş bir mermi gibiyim.
şapkamı çıkarırsam şapka kanununa muhalefet sayılırmı.
eller yukarı
yoksa öldürürüm kendimi.
birazda ögretmenler tahtaya kalksın
bütün öğrenciler payına
ve pay edilsin ne varsa yer yüzünde
yüzünün kara parçası hariç
ettafı çitle çevrilmiş. gözlerim tarafından.
ikikere iki kaç ederse etsin
ben seni bütün sayılar kadar seviyorum.
yani son bahar yağmuru gibi yağınca üstüme
fikrimin bütün duraklarında sana kalkar minibüsler
polis çevirmesine takılır ruhum
seni anons eder telsizler
görüldüğüm yerde vurulurum sana
papiyonlu bir adam gibi ölürüm
gözlüğüm düşer
ellerim düşer
düşerim yolarına
mümin bir teolog şehit diye rivayet eder belki.

müsaitsen ölelim mi sevgilim... pynst