Ben sıcak evinden uçan kuşunum annem.
Yanından ayrılırken döktüğüm yaşlardan tanırsın beni.
Gerçi anneler evlatlarını kokusundan tanırlar.
Büyüdükçe acılar çektikçe İnan seni daha iyi anlıyorum anne.


Senin yokluğun kendini çok belli ediyor anne.
Benim tırnağım kırılsa , senin canın acırdı.
Ben ağlamaya başlayınca , senin icin yanardı.
Kendin üşürdün ama bizi sıcak tutardın.
Yemez içmez bizi hep düşünürdün.

Kimse senin gibi olmadı be annem
Hastalanınca gece başımda duran
Bir sıkıntımda oturup benimle ağlayan
Kimsem olmadı senden başka annem.


Bana candan kızım (oğlum)deyişini ,
O şefkatli ellerinde saçlarımı tarayışını ,
Beni sevgiyle şımartan bakışını,
Sarılarak, öperek ,koklayışını,
Çok özledim annem, çok özledim


Zaman bizi ayırsada ben hala,
Senin mahzun kızınım(oğlunum) annem,
Yokluğunda kimseye açmıyorum içimi,
Hep kendimle konuşuyorum,
Çünkü , çünkü kimse senin gibi değil annem,
Çok özledim be seni annem,

Mehtap