Kuru kalabalık etraf, ne yapsam!
İnsanlar içinde ben çok yalnızım
Çare değil bana, bir yola sapsam
Kimseye geçmez ki! Bendeki nazım…
İnsanlar içinde ben çok yalnızım

Yar’dan medet umdum, kaderden hem de
Hiç el çekmedi bak! Keder her demde
Bir ben mi bedbahtım? Böyle âlemde
Bir mecnundan, derbederden, farksızım
Delice sevmeme rağmen aşk/sızım…

Yokluğundu senin, sebep özleme
Yakıyor ateşi, daha közleme
Artık çık gel! Uzaklardan, izleme
Sevdanla savurmuş rüzgâr yönsüzüm
Duy ki feryadımı, sana söz sözüm…

İçimde bu kahır, dertten bir nasır
Belki bir kördüğüm, çözülmez bu sır
Anlatamıyorum! Geçse de asır
Her aşka lügattir, bu gönül tezim
Sükûta mahkûmdur, lakin önsezim

Sensiz dünya hiçtir, bir hüküm sürmez
Hayatı yaşamak bile tat vermez
Oysa gözüm kördür, başka yâr görmez
Seni sevmek bil ki, hep alın yazım
Hiç dinmeyecek mi? kalbimde sızım
18. 02. 2017