Ve bu devranda geçti bizden,
Geçemez ,bitmez sanmıştım,yanıldım işte,
Ben mi göremedim,yoksa görmek mi istemedim.
Görünümdeydi herşey oysa.

Nefesinden uzak bir şehirde yaşıyorum,
Elimi uzattığımda yetişemeyeceğim,
Çağırdığımda sesini duyamayacağım ,
Hasretin en kör yerinde,
Yokluğun berzahındayım can,
Yüreğim iki büklüm,
Şimdi tutuşmaya hazır bedenim,
Düşlerim infazın eşiğinde,ben ise ölümün.

Söylesene yokluğuna şükretmeli miyim?
Varlığınla acılar sararken bana,
Tutuşup yanarken yüreğim,
Ellerimin soğukluğuna şükretmeli miyim?

Ayrılığın yankılanıyor şimdi dört duvarımda,
Gönlümü avutacak bir kelamında yok,
Şimdi bir mülteciyim yolunda,
Bir zamanlar damarında kanın iken .

Ayrılığın ertesinde yaşamaktan bezdi canım,
Daha bşr günüm bile geçmedi sensiz
Ama ben kendimden geçtim ,
Ama hala ,
Kendimi değil seni düşünüyorum.

Mehtap