sensiz bir damla sevgiye muhtacım
maviliğini yitirmiş bir gökyüzü dolanıyor üstümde yine
karşı koyamadığım acılarım göğsümü yağmalıyor
bilirsin hiçbir mesafeye yenilmedik
hiçbir acıya boyun eğmedik
durduk karşısında sevdanın
durduk
hiç yılmadık
bir umut hep yüreğimizde
bir umut hep bizimle
bir umut hep sevdayı yakınlaştırıyor bize

sensiz sürgünde kaldım sanki
gurbet ellerde sılaya hasretim yine
ne kadar zor seni sensiz yaşamak biliyor musun
biliyor musun kaç zifiri karanlık kapandı yüzüme
kaç anahtar yüreğimin kilidini açamadı
kaç balık yüreğimin denizinde kendini astı

ya karanlıkta kayboldum
yada kaybolmak için seni aradım
çok istedim yanında olmayı
yanında
göğsünde
boynuna uzanıp
boynunu koklamayı
kim bilir bir nefes nasıl yaşanılır kılardı yüreğimi
nasıl bir taşı sıkıp suyunu çıkartırdı

göğsüm darmadağım
göğsüm kanayan bir yaranın kabuğu
göğsüm bir makasın ucunda

kendimle hep savaş halindeyim yine
hep kaybeden taraf oluyorum
bir özlemin tüm izlerini bedenimde taşıyorum yine
iltihaplı bir şiiri bağrıma basıyorum
taştan duvarlar örüyorum sınırlar boyu
sonra bir sınırı ihlal eder gibi özlüyorum seni
belki sınır ihlalinde vurulurum
belki bir mayın yüreğimi darmadağın eder
ve belki kör bir kurşun deler geçer sol yanımı
belki kavuşamadan kurak bir toprağa düşerim
toprakta belki bir çiçek açar
kopartmadan kokla beni olur mu
sonra ben toprak, sen yağmur olursun
her yağdığında göğsüme yağarsın


ibrahim dalkılıç

23/02/2017
00:15 izmir