hadi durma git
vur yüreğime en kör hançerleri
gözlerimi deşer gibi
kör et kalbimi

ölüm perdesini indir üstüme
kefen örtme üstüme istemiyorum
yokluğunla sar beni
beni çırılçıplak koy mezara
anadan doğma üryan
anadan doğma kan revan

hadi durma git
sevgimi idam et boş duvarlara
tozlu raflarda duran bir kitap gibi
hiç el değmemiş bir şiiri terk eder gibi
bir veda bile etmeden git
hoşça kal demeden
gözlerime bakmadan
bir tek kelime etmeden git

nar taneleri gibi dağılacağım belki
belki karanfil gibi boyun bükeceğim
papatyanın son yaprağında seni arayacağım
hırçın bir deniz gibi kayalara vuracağım yüreğimi
en dipsiz okyanuslarda boğulacağım
ve belki hiç bir yerde seni bulamayacağım
ama seni kalbimde sakladığımı bileceksin
hadi durma git

adresi sahipsiz mektuplar göndereceğim sana
parmak uçlarımın dokunduğu şiirler yazacağım ardından
ağlayacağım, sızlayacağım, öleceğim belki
belki üşüdüğüm bir odanın içinde seni anacağım
seni özleyip, seninle konuşacağım
seni sensiz yaşamakta güzeldir biliyorum
seni sensizde seveceğim
hadi durma git

ibrahim dalkılıç

21/02/2017
22:10 izmir