ben ve kara bir gece
sabaha kavuşma ihtimali hiç yok
gecede bir intihar
güneşi asıyor bedenimde

ayaklar çıplak
beden soğuk
eller kelepçede

bir ışık
bir yağmur sesi
birdenbire ay
birdenbire yıldızlar
gece karanlık
sessiz bir kadın çığlığı
sessiz bir kadın ağlaması
yüreğimin içinde soğuk bir kurşun
birdenbire göğsüme saplanıyor
boğazım düğüm düğüm
titriyor et kemiğe
titriyor umarsızca kirpik göze
göz şakağa bir damla yaş döküyor
korkak bir el uzanıyor şakaklarıma
şakaklarımda intihar izi
şakaklarımda ceset ceset özlem kokusu

adına dokunan bütün şiirleri içime atıyorum
bir uçurumdan düşer gibi çaresiz
bir ölümü koklar gibi
bir ölümden beter yaşar gibi

ve soğuk bir yorgana sarılıyorum
üstümde tavan
tavanda gözlerim
bir şiirden gelip
bir umuda koşar gibi
öyle sen
öyle biz doluyum

ölmek mi zor dersen
yaşamak derim
yaşamak her zorluğa rağmen
sevmek kadar çok
sevmek kadar cesaretli
sevmek kadar umut dolu

sonra saçlarına dokunuyorum bir şiirin mısralarında
bir şiir çoğalıyor gökyüzünde
okyanus kadar mavi
yeryüzü kadar ıssız bucaksız
bir şiir avuç içimde
bir şiir yüreğimin üstünde
ve bir şiir odamda
yatağımda
üstümde çoğalıyor

yağmurlu bir gece
üstüm başım sırılsıklam
göğsümde intihar izi
göğsümde yaşamakla ölmek arasında bir çocuk
göğsümde bir serçenin çığlıkları
içimde kanayan bir yara
içimde sessizce ağlayan bir adam
göz pınarları kurumuş bir çiçeğe içini döküyor

ibrahim dalkılıç

19/02/2017
03:35 İzmir