​Ayırt edilmez sevgilerin tutsaklığında

Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı.Ben bir göz yaşı gibi kayarken yeryüzünden,kelimelerim çoktan unutulmuş olacak.

Bir görüntünün yansıması da,

okuduğum doğaçlama şiirler kalacak!

Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı..

Ben zamanı durdururken kendi soluğumda

balıklar yüzmeye devam edecek

tutsak olduklarını anlamadan.

Oysa ki yağmaya hazır bekleyen,

bulut kümeleriydim ben.

Bir umut çevirirdim yüzümü,

ilk sevmelerin kıvrımında yaşamaya

taş olsa ufalanırdı ellerim de

demir olsa erirdi..

Efece konuşmalarımla

ve kahkahalarımla

doldurmaktaydım kaldırımları.

Yüreğim sevdadan

ve dilim mısralardan

bir o kadar uzaktı.

Yasamaktaydım,

bir kar tanesi gibi

yaşamak denilirse eğer buna.!
…Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı.
Kalplerden boşalan kahkahalarınla,

sen süzüldün hayatıma..

Ansızın aşkın ağına takılırdı gözlerim,

tanrısal bir iradenin etkisiyle bağlandı dilim.

Limanlardan süzülen bir kayık gibi

gülüşlerin arasında kayboldu benliğim..

Kafese konulan yabani bir keklik misali

kaçıp kurtulmak isterken,

kendi yüreğimin duvarlarına

çarptım da duruldum..

Cılız ve güçsüz kaldı,

gülüşlerin karşısında yüreğim

ama inan bana korkmadım seni sevmekten.

Dudakların kıyısında gezinen gözlerime

ve kıvırcık saclarında dolaşan ellerime

haksızlık olurdu,

şüphesiz dünyaya uymak gibi

bir şey olurdu bu.

İnan bana

Biran da olsa

Vazgeçmedim senden

dudakların kıyısında yüzmekten.

Bundan olsa gerek,
kilim dokur gibi

sevgi dokudum

gün doğmadan..Buharlaşan aşkının gölgesinde,

göğe yükselmek isterken seninle

aşkın kanatların da acıya gömüldüm..
Olsun…Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı.
Zamanın değişken siluetine aldırmadan,

gidişin canlandı benliğim de.

Bir görüntünün yansımasın da

milyonlarca kez dolaştım

ve milyonlarca kez öldüm ben…

Her seferin de adınla, adınla doğruldum yaşama.

Bir bilge gibi ruhumu aradım,

üst üste yığılmış kitapların arasında..

Her seferinde, sana benzeyen kadınlarla

seviştim kitapların dünyasında.

Hiçbiri sana benzemiyordu,

hiç biri sen değildin oysa

Her seferinde

eylülde süzülen yapraklar gibi

uçurumun kıyısın da buldum kendimi,

sınırsız bir acının kıvrımın da

kulaç arttığımı bilmeden,

yıllarca bir milim ilerlemeden

kulaç attım durdum ben

bir görüntünün yansımasında.

İnsan her seferinde

Nasıl bir kez daha ölür,

öğrendim ben

ama vazgeçmedim senden,

vazgeçmedim hayattan..

Bitmez ve tükenmez bir umutla

yönümü her seferin de sana çevirdim.

Üst üste yakılan sigaraların

ve mastürbasyon kokan otel odalarında

aşkından mayalanan dizeler döktürdüm..

Şairler görse, boynu bükük kalır efkardan.

Aşka inananlar görse ceketlerini iliklerler karşısında.

Gözlerin üzerinde gezinmedikten sonra,

dilinde dolaşmadıkça mısralarım

hepsi birer çöp yığınıdır yalnızca..

Sen baktıkça güzelleşir,

sen dokundukça anlam kazanır,

gökyüzünde uçan kuşlar

o vakit bir başka kanat çırpar.

Yoksa neye yarar

sırf soyunu devam ettirmek için

güzel kokan çiçeklerden bahsetmek.
…Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı..
Kaç bahardır,

bahara uzaktan bakarken artık bahar kimin umurundadır.

Çiçekler ve yan yana dizilmiş kelimeler

tek başına ne işe yarar.

Yalnızca sen varken güzeldir,

artık bahar yalnızca senin adındır.

Sen geliyorsun ansızın aklıma,

bahar açıyor yüreğime..

Ruhumun derinliklerine dalıyorum,

mutluluk diyorum o kısa zaman dilimine..

Sen gidiyorsun, ansızın kış geliyor!

Burada, mevsimler yalnızca sana bağlıdır..

Sen gidiyorsun,

kış geliyor ve kar yağıyor romantik olmayan cinsinden.

Yollar kapanıyor,

bu yüzden insanlar ölüyor yalnızlık ağırlaşıyor,

kendi yalnızlığında çoğalarak.

Dostlarım kovuyor eşiklerinden,

bulaşıcı bir hastalık gibi yayılıyor yalnızlık…

Gelmiyor artık yüreğimden,

çiçek toplar gibi umut toplamak,

kelimeleri yontarak şiirler yaratmak

ve yönümü yaşama çevirmek..!!

Sen gidiyorsun,

ansızın pul pul dökülüyor güzellikler.

Aşağılık bir dünya kuruluyor,

çocuklar dileniyor sokaklarda.

Benim yaşamım da

çok farklı sayılmaz onlardan

sevgi dileniyorum ve tutunmak isterken gözlerine

her seferin de

kirpiklerinden düşüyorum

Kelimelerin kılıçtan keskin anlamlarıyla,

ruhumu sah damarından kesiyorum.

Göğe yükselmek isterken seninle,

kelimelerin soyut yalnızlığına gömülüyorum.
…Balıklar yüzüyor akvaryumda

dünde yüzüyorlardı..
Ben bir göz yaşı gibi kayarken yeryüzünden,

gözlerin geliyor aklıma.

Kalem tutan ellerimde

son mısralar dökülüyor kendiliğinden.. Son kez ölüyorum ben!

Ölmek ne demek..?

Bilmiyorum ama görüyorum,

görüyor bu gözler

ölümün çaresizliğini

ve acının şekil değiştirmiş halini,

acının nasıl azraile dönüştüğünü..

Görüyor bu gözler,

ölümden sonrasını da

göremezsiniz artık beni..

Ruhumun şah damarını kesiyorum,

su kadar berrak,

tanrı kadar görünmezim artık ben!!

Devran Yılmaz