gittin biliyorum
yavaş yavaş
azar azar çektin dalgalarını kıyılarımdan
gelirken rüzgarlarla
giderken fırtınalarla
şöyle yada böyle
gittin..

gittin biliyorum
kader dedim buna ’kötü kader’
’yaşanacakmış yaşandı, olacakmış oldu’
şaçlarındaki rüzgar
tenindeki büyü
dudaklarındaki sarhoş eden tat
ve gülümşeyişlerin..
bıraktıkların,
unuttukların bunlar..

gittin biliyorum
çıplak ayaklarla cam kırıklarına basa basa sana koştum
kırık kanatlarımla kara bulutları yırta yırta sana uçtum
kör gözlerle zifiri karanlıklarda seni aradım
bulduğum her şeyi sen sandım
bulduğum herşeyi sen sandım
sen sandım ölümü

/aşk gidince
peşinden yetişemiyormuş insan, anladım

gittin biliyorum
senden arta kalan ne varsa
tenezül edip ne bıraktıysan
onlarla yetiniyorum

/yanımdan da
canımdan da gittin

ben
artık
biliyorum
gittin!