silah namlularını kızdıran
deli akışında nice ölümler getiren soğuk metal
mermi! ya da ölüm daveti...
sinerjiden ötede bir yaşamsal; kaybetmek.
ciddilikle mahkûm edilmiş bir yaşam
ve umursamanın anlamsızlığı
tanrısal bir dogma kulaklardan içeri salınırken
ruhlardan sızan tek kelime
"şeytan dışa dönük yanıdır insanın"


bambu ağaçları kadar dayanıklı olmak dışsala.
dışsal; soğuk, sızı, kan, mermi ve ölüm...
dayanıklılığın sınırlarına sahiller inşa etmek,
ve bir gitar rifiyle inmek kumsalına.
rock kadar taşmak ve o kadar asiliğe sinmek.
asilik; patlamaya hazır bir volkanın
namlu ağzından fışkırmak hayata.


bir kayanın başına tırmanmak
ve geride kalan her şeye, en çokta geçmişe
sigara külleri armağan etmek.
sevmeyi katmıyorum hiç
o İstanbul’da seferlerine devam eden bir vapurda kaldı;
"nazım hikmet" vapurunda...
göçebe yaşayan bir gitar
ve taşıyanı birde.

bir kadının kızıl saçlarından toprağa süzülmeyi kabul etmek mesela,
ihanet kızağına binip uçuvermek tırmandığın kayadan,
dibine aşk çukurunun.
ihanet; geriye dönük fırlatılmış merminin alında şaklama anı...
karışan roller, karışan kıyafetler,
çıplak olabilmeye tehamül, çıplaklık seçimi önce
ve ardından dingin bir zaman
ve yine bir gitar rifi
tanrıyı çağrıştırırcasına asi...
çıplaklık; umudu tükenmeksizin yaşama adına umuda dönmek bir nevi...

bir radyo yayını ve inceden salınmış bir küfür.
nerede kalmıştık?
tanrı! bilimsel bir deneyin ispatına yol açtığı ululuk
ya da boş verebilme anında dahi sığınma kuyusu.
üşüyen bir beden ile bira tokuşturmak
ve bir kadın gözünden akmak kadehe.
bulanık bir içim
ve kusma repliği ile süren diyagramında melodinin.

alçalmak, inmek bulutlara
daha altı derin, daha dibi yosma bir karanlık.
ılık bir dokunuşla teğet geçerken ruha
intihar solosunda bulmak kendini, pj harvey ile düet sonra
kadın!
ıslaklığına mahkûm
ve ekseninde pınk floyd türküleri...