Hep sana yöneldi, gönlümün izi.
Bir dönsen ardına, geriye baksan.
Canlandır gözünde, sen ikimizi.
Gönlünden gönlüme bir ışık yaksan.


Aklımdan geçersin, hem de gündelik.
Yutkunup dururum, hüznü üstelik.
Bedenim, yüreğim, her yanım delik.
Sızsan içerime, damlayıp aksan.


Ne olur bir sefer ses etsen bana.
Kölen olurum artık, bir ömür sana.
Aht edip çevrilsen, dönüp bu yana.
Gurbet elden kopup, karşıma çıksan.


O akşam seni ilk gördüğüm anda.
Tutulup kalmıştım, dondum yanında.
Ucu yırtık, iki elim yakanda.
Usul usul alsan, koynuna soksan.


Üstüm, başım, sözüm açık saçıktım.
Ayyaştım, deliydim, biraz kaçıktım.
Ne sebeple kovdun, gönlünden çıktım.
Ben varmıyım san ki sen bende yoksan.


Yine eskisi gibi yollara düşsek.
Bağırıp, çağırsak, biraz dövüşsek.
Birisi’ ne kızıp, sonra barışsak.
Yakandan gururu kaldırıp atsan.





zekeriya duman