Firariliğin bana mı,
İlticamıydı benden talebin?


Belki göz kamaştıran
haylaz, uslanmaz bir serseriyim.
Belki,
sana verdiğim sufleyi yanlış okudun.
ya da;
sözlerimin yüzüne sürdüğün
makyajı çok kalın.
Hem sırtımdaki kaftan da simli değil.
Kalemim de doluya akmaz.
Neydim senin için.
Neydi bana çekilişin?
Gümüş parıltılı
kadehmiydim senin dolduğun,
yoksa;
kaf dağından düşüp yüreğinde bulduğun.


Neşretmeseydin, bilmeyecektim
senin sahnende dekor olduğumu.

Bilki
ne ışığın yüzüme vuruyor,
ne de senaryon içimde duruyor.
Kabullen artık,
uymadı dekorlu perdem sahnene!
Uyan,
ayağıma takdığın prangan ile
kolumdaki kelepçen.
Koymasaydın keşke o nemrut oyunu sahneye.
Oynamasaydın
sicili kalabalık yüreğimde.
Önceden söyleseydin oyunu bana yazdığını.
Çalakalem
dağıtır yıkardım perdemi,
ayağıma takdığın prangan ile
Kırardım beni sende.
Çekilirdim sahnenden.


Üşüyecek artık, bensiz sancıların.
Donup kalacak şiirlerin.
Gelişi yok artık mühürlü yollarımın sana.


Ayrılık düşürdün payıma, ne diye?
Dostluğum kalsın benden sana hediye.







zekeriya duman