12
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
759
Okunma
Bu nasıl bir rüzgâr esip kavurdu,
Gözünün üstünde gözüm kalmadı
Karıştırdı beni, yola savurdu.
Daha görünecek yüzüm kalmadı.
Bozukmuş bakışım, doğru tartmadı,
Ol Görüp de dördü bire katmadı,
Ocağa koyunca kıvam tutmadı,
Kaynadıkça taştım, azım kalmadı.
Kesilmez sularım, ne yandan akar,
Tek şarta yeşilim encama bakar,
Bir öksüz hoş söze gülleri döker,
Tokmağı gösterme, pozum kalmadı.
Dalga bile değmez göz alır süsü,
Yoktu ki gizlisi, görünsün pusu
Denize bakanın borçtur korkusu
Mendil açtım sana, sözüm kalmadı.
Sarhoş dolaşırım kalbini yokla,
Kuruya sen bakma, yaşımı sakla,
Gel de at çıngını ateşi yükle,
Es artık Birisi közüm kalmadı.
zekeriya duman
5.0
100% (15)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
