Adliyelik Vaka. 2.

Geliyor Adliyelik vakanın ikincisi,
Gülerken artar durur karnınızın sancısı.

Olay yine bir köyden patlak vermiş taşıyor,
Köyün çoluk çocuğu mahkemeye koşuyor.

Kanber köyün delisi, Dilberse gökçe bir kız,
Kanları gürüldüyor, ol görüp düşmez nabız.

Köyün ücra yerinde bir araya gelmişler,
El ele tutuşarak yıkık dama dalmışlar.

Oturup bir köşeye, yanaşmışlar dizdize,
Dilleri lâl olunca, konuşmuşlar gözgöze.

Oraya gelmeleri neden, niçin besbelli,
Atılmış bir seferde, kudret hazne temeli.

Niyet bozuk Kanber’in, çabuk geçmiş yangını,
Gözü yokmuş Dilber’de bulacakmış zengini,

Kız oğlanı gördükçe söylermiş ipucunu,
Kamber oralı değil, sürükler pabucunu,

Çırpınan balık gibi, başı gamlı belalı,
Üç ayı kucaklamış, bu kız gebe kalalı,

Zaman gelip geçtikçe çalmış başına taşı,
Üfleseler sönmez ki şişen karnının başı,

Menfaatin deryası çöle dönmüş hayır yok,
Kız düşünüp taşınmış saklamanın sonu bok.

Söylemiş annesine, bu çektiği ezayı,
Gülümü kırdı Kamber, çeksin görsün cezayı.

Bunu duyan babası, düşmüş kara sancıya,
Almış kızı yanına, koşup varmış savcıya,

Sinirlidir baba da, etkisinde olayın,
Bu Kamber’in boynuna, yağlı ipi dolayın,

Dert dükkanı savcım da, tutuklatmış Kamber’i
Söz vermiş yakında, daraltacak çemberi.

Dilber daha küçükmüş, onaltılık bir balık,
Sanmayın bu suç hafif, tam da ağır cezalık.

Köy muhtarı oturmuş, postu sermiş yerine,
Aileler cem olmuş, düşmüş birbirlerine,

Sonunda anlaşmışlar, evlenmişler iki genç,
Silinip yuyulacak, yüzlerinden bu utanç,

Köyün halkı toplanmış gelmişler mahkemeye
Aslı astarı neymiş, öğrenip dinlemeye,

Başlamış duruşmaya, ağır ceza reisi,
Önce Dilber’e sormuş, gelişen havadisi.

Dilber Kamber’i gösterip, bana sözden gül dikti,
Sonra köyün dışında, damda başıma çöktü.

Reis Dilber’e dönüp, başa çöküp ne yaptı.
Seni dövdü değil mi, deyip tokmağı kaptı.

Dilber boyun bükerek, beyim söylemez dilim,
Daha bundan öteye, santim gitmez bu yolum.

Reis anlamamıştır, mübaşiri çağırır,
Ne der bu kadın böyle, daha neler doğurur.

Mübaşir fısıldarken, al benili sözleri,
Açılır birden bire, Reis beyin gözleri.

Anlamıştır Reis bey, ne dediyse Dilber’i,
Ne yapalım sen söyle, göstererek Kamber’i.

Amma şimdi evlendik, işte bak bu yüzüğüm,
Daha ne bekler ki , benim güççük hödüğüm.

Hakim bey artık yeter, serbest bırak kocamı,
Gelip yerleşsin bize, tüttürsün ocağımı.

Reis, heyete döner, mırıldanır bir şeyler.
Taraflara seslenir, susun bayanlar beyler.

Sonra döner savcıya, diyeceğin var mıdır,
Sen ne dersin Kamber’e, tahliyesi er midir.

Savcı kafa sallayıp, şikayetim bakidir.
Bu Dilber’in kocası hovardının tekidir.

Dilber savcıya dönüp, bu seni de mi yaktı.
Ne zaman söyle nerde, tutup başına çöktü.

Heyette bir kahkaha, millet savcıya bakar,
Savcı donup kalmıştır, bir ah çeker bin döker.

Reis döner Kanber’e, seni ettim tahliye,
Sakın ha gıcırdama, rüzgâr salladı diye,

Yoksa alırım yine, bırakmam on beş sene,
Ziyanla barışırsın, zindanda döne döne.

Savcıyla Dilber kızın arasında olanlar,
Suça ad değiştirdi, soracak olan canlar.

Şekil endam hep böyle, haydi yüzünüz gülsün,
Karalardan arının, bu şiir pasınızı silsin.

Ne var ne yok hepsini, tamam etmiş Birisi,
Şair yüreği sunmuş, daha yokmuş gerisi.



zekeriya duman