Ne günden beridir ayrı düştük biz
Serin sularından öptüğüm Çoruh
Kocalmışsın diye kabarmış deniz
Sende de kalmamış civanlıktan ruh


Senin de saçına ak düşmüş derler
Tarak vurmamışsın sakalına da
Bükermiş boynunu ince kederler
Sitem edermişsin söğüt dalına


Mecalin kalmamış çağlamaya da
Önünden arkandan kurmuşlar pusu
Ne çok susamışken ağlamaya da
Bende göz yaşı yok, sen de damla su


Ben mi körüm, sen de mi yok pırıltı
Ya gönlüme coşku veren kahkahan
Ağrımış yükünden toprağın sırtı
Ben deli serçeydim, sen ki bir şahan


Sen akıp giderken öyle yad ele
Kaç iplik kopardı gönlümde bilsen
Kıyamazdım, derdim git güle güle
Şimdi çok yalnızım çıkıp da gelsen


Sarıp sarmalasan serinliğinle
Dağnık saçlarını toplasam bir bir
Gözlerime baksan derinliğinle
Bütün hücrelerim inan dirilir


Sonra aksak karanlığın kalbine
Yıldızlar kıskansa parıltımızı
Yeniden silkinip şöyle bir dene
Bende ağrı kalmaz, sende bir sızı


Ezelden ebede biz aynı ruhuz
Ayrımız, gayrımız olamaz senle
İkimiz de bir delişmen Çoruh’uz
Bu kez ben çağlayım sen durup dinle




Hayrettin YAZICI