Yerle gök arasının farkına varıyorum
Yedi gök gerekliymiş meğerse bir yer için
Yelpazem oldu yeller saçımı tarıyorum
Kansız kurban gerekmiş sevilecek yar için


Ay vaktine kurarım saatimi her gece
Ses duvarını aşmış, sükut ister sevgili
Sessizlik sayılamaz ve bilinmez kaç hece
Karanlığın kalbinde uyuklarken tan gülü


Gecenin göbeğine çatlarsa kızıl gonca
Dört yana dağılırsa tutuşup alev alev
Seçilir hale gelir kuytularda karınca
Ya zaman bulamazsam nerde diye bizim ev


Dürüyorum geceyi düşmeden dar zamana
Ya bir kaza çıkarsa elimizde olmadan
Yangına yar olmadan, aldırmadan dumana
Sevmeliyim ben seni değmeden, dokunmadan


Bakarsın gökler açar mavi kanatlarını
Görürüz kara yere bitevi cemre düşer
Eyerleriz her sabah güneşin atlarını
Geçilmez sandığımız yüce dağları aşar


Mesut olup yaşarız ölümü öldürerek
Suların kurbağası, kahkahası göklerin
Açıp kollarımızı karşılarız gülerek
Bir avuç kül serperiz gözlerine kederin




Hayrettin YAZICI