“çok haklısın Ayşedudu,
sen hâlâ benim “ilk göz ağrım”sın inan ki;
seni düşünmediğim bir günüm olmadı,
sensiz bir anım geçmedi,
ben hiç sensiz olmadım

bil ki ben seni hâlâ “mektebe müfettişler geldiğindeki gibi”
ilk günkü gibi seviyorum..
hala müfettişler gelecek de hani
sen okula geleceksin diye bekliyorum
ben hep orda kaldım

hasretindeydim ömrüm boyunca, inan ki
ne güzelliğin, ne beni sevdiğin
ne de başka şeyler derdindeyim
dualarım hep mutluluğuna, sıhhat ve afiyetineydi
ben hep senli dualardayım

beni affet, kıymetini bilmemek değil , ben hep sıkıntılardaydım
zavallıydım, çaresizdim, kimsesizdim yalnız taş duvar olmadı
sanma! elimden gelecek bir şey vardı da yapmadım
takdir-i İlahi, senden beri ben hiç sevmedim;
senin için duadan başka elimden bir şey gelmedi..

biliyor musun senden aldığım o iki mektubu hala saklıyorum,
seni okşar, seni okur, seninle konuşur, seni dinler, seni koklarım
ömrümce sana hasret büyüterek yaşadım,
o zaman el üstünde kalan bir orta mektep çocuğuydum
ne yapsam yanlış olurdu, sana yanlış yapamazdım

ama bu seni sevmedim demek değil ki; gözümde tüttün
sana dualar ettim, varsın benim olmasın ama mutlu olsun Ayşedudu
içim yandı senli her haberde, duydukça, öldürdün
duydukça, öğrendikçe, hissettikçe bildikçe mutsuzluğunu
inan ki ben de yaşamadım, hayatımı sana adadım

başına gelenlerin acısını beraber çektik, unutalım umurumuzda olmasın
iyisin, huzurlusun, hala o okula gelemeyen kızsın, bildiğim
şükürler olsun seni sağ salim buldum, boşunaymış korkum
şükür, Allah’tan başka ne isterim
kara sevdam.. ilk göz ağrım.. Ayşedudum!

bil ki “ben dünyaya seni sevmeye geldim”, sevdiğimsin
ve başka hiç ama hiçbir şey umurumda olmadı ömrümce
sen benim birtanemsin, sevdiğim, güzelim yavuklum
canımsın, yeter ki sen de gülümse,
hasretim.. hasretim sevdiğim.. Ayşedudum!