dört duvarı birde kocaman bitmezliği
her yönü ayrı bakar,dolaşır hasreti
tahta bir ev bahcesi sönük rüzgara
bir döşek berkide yamalı ürgan tek dert
sabah soğuğu yüzüne calar
masum kirpiği ile güneşi selamlar
bir cancazı cağırır yetiş meşkuliyete karşı
huysuz ama o hep tatlı kadın
vurur söför duz bozkır ovanın taşlı yoluna
berkide uykusuz kalmış yüreğindeki can ciceği
düşünür sacanın beyazlarında bir anıya
dona kalır cama tutunan ciğ damları gibi
üzülürde kimşeye belli etmez yüreğin acı feryatlarını
yazar icinden ekşikliğini acar bazen kemanın duygu ritimlerini
Saat karanlığı gömülürken o yolun başında eğilir
omuzları titrer kalpbi coktan yenilmiştir
hep bir ümüdin peşi sıra gelmeyen feryatlarına
duyulmaz gece hiç bir hıckırır belirtisi
,
,
,
haftaya sade bir mola ister
uzun bahceli kır ciceklerin gölgesine
sadece orda en tatlı gamzeleri
ah o güzel tatlı cocuklar ah
kendini görür hep cileden kücülen kırılganlığı
bir cay ister demli gelir,teşekkür eder
kuruyemişden kalpbi kadar badem alır sevinir
aklından o düser süzülür bir den yağmur taneleri
gün ağır zaman uzun haşretini bir gün bitirir
kavusur özlediği hayata yeniden kendinden doğar
acar yeni baharı kurumayan bağdem cicekleri
kendinden yeşerir bir kac masum fidanı...
,
,
,