...




ey Aşk
yüreğimden al bir güvercin göğe daldı
en kırmızısından gök bir efkârla
gökten bir kaç kez kanat sesi duyuldu
nefesim özleminden çığlık çığlığa kavruldu
oysa ellerim ellerinin kılı kırk yaran şefkâtinde
yüreğim yüreğinin babamdan yadigâr ülkesinde
en mutlu prensesti hâlâ




-hani nasılsın diye sorsalar bana şimdi
bir hiç’im Aşk’sız derim-




bu sabah uykunun en tatlı yerinde
kapının ziline basan o çocuk ben olsam meselâ
karşımda sen
ellerinde bahardan kalma papatyalarla karşılaşan
gözlerinin çapağından öpsem
sımsıkı sarılsak
aşk gibi koksak
uçmaktan da
düşmekten de
korkmasak





hayal bu ya gerçekleşen
çayıma kokun karışmış
ekmeğime alınterin
şımarıklığım fink atarken gözbebeklerinde
sırtımı dayamışım arşipel Cennetine





ohh be bugün de
günlerden kırmızı
keyfime de diyecek yok hani
sen bağlamanla en sevdiğim türküye nefesini feda etmişken...










nagihan