10
Yorum
28
Beğeni
5,0
Puan
1099
Okunma

...
Herkesin bir hikâyesi vardı
Ben hikâyemi henüz yazmadım
Gözlerimi kapatıp sadece kendi çocuklarımı değil
Tüm dünya çocuklarını sevdim
Acımı dillendirmek yerine
Çocuklarla, çocuk yüreğimi güldürüp
Canımın yorgunluğunu dinlendirmeyi seçtim
Kâh lale soğanı alıp ektim bahçeme
Bekledim rengârenk laleler topraktan gülümseyene dek
Kâh kuşları ve ördekleri besledim
Avuçiçlerimde tek bir kırıntı kalmayana dek
Kâh küçük bir kuzuyu sevdim
Onun yürek sesindeki şımarıklığı duyana dek
Kah gelincik tarlasındaki zerâfeti okşadım
Kırmızıya aşık olana dek
Ben de üzüldüm
Ben de yandım herkes gibi çoğu zaman
Ama hep küçücük sevinçlere bile şükredip
İki evladımı bağrıma basabilmenin hazzını seçtim...
nagihan
5.0
100% (22)