ne zor seni düşünmek
ve özlemek

ve sokak ortasında vurulmuş gibi
sol yanıma kör bir kurşun saplanır gibi
ah parsel parsel gözlerini ezbere bildiğim kadın
ah bir depremin enkazında kalmışçasına
boylu boyunca özleminde kaldığım kadın
yoksun
ufacık yüreğim
milyonlarca idam içinde

sensiz
yaşanılmıyor buralarda
nefes alınmıyor
gökyüzünün altındayım
güneş tepemde
alabildiğine mavi
alabildiğine bahar bahçe
ama üşüyorum
yoksun
ölüyorum

bu köhne hayatın içinde
bir çiçeği arar gibi seni aradım
bir şiir
bir çocuğu
bir kediyi
ve bir yaşamı arar gibi sevdim seni

her şeyi bir kenara bırakıp
sonra seni aradım bu koca şehirde
koca bir şehirde ufacık bir kum tanesini arar gibi
bir sızıya dokunur gibi canım acıdı
bir yaranın kabuğunu kanatır gibi
ve tenimi bedenimden sıyırır gibi

yoksun
sensiz bu şehir ölü
kuşlar sessiz
çiçekler boynunu bükmüş
şarkılar idam kokuyor

yoksun
bir savaşın içinde
çaresice yaşama tutunmaya çalışıyorum
ve kurak bir iklimdeyim
mevsimini yitirmiş bir yürek
cesedi ortada kalmış bir ölü
ve boynuna yağlı urgan geçirilmiş bir mahkum gibiyim

yoksun
saçlarının dibine gömülüyorum
kör bir kurşunun hedefi oluyorum
yüreğimde koca bir sen varken
yüreğimin ortasında mevsimsiz bir kış boy veriyor
gece bitmeden gel
bu karanlık sokaklarda
bu soğuk gecelerde
bu sessiz bedenimde
sensiz yaşanılmıyor bu şehir

ibrahim dalkılıç

07/02/2017
20: 15 izmir