ha!; olmayacak duaya da amin
ha bizimki olmaycag dova
ömürde bi tefacık sarılıvısında
solu(ğu)nu, kokusunu ıscaklığını bi duyayın ha!
ondan sonura alsın canımı alcağsa
zati bi can borcum mar Allah’a
sana canım bin kere feda
gözümü gırpman gözlerin yollarını
Ismayılım
bi guru gara zevdadan başka
neyim mar Alla(hı)n aşgına
zevdandan başga neyim mar Ismayılımm..

“namıs namıs” deye ataşını söyündürdü kaç sözde goca
ne eza cafalarınan geşdi ömr-ü hayatım
“gan kusdum daa, gızılcık şerbeti” dedim vallaha
ne çıkmaz canım marımış, çıkmadı canım
canıma yetti, yüzbin tefa, emme “seni duyar da üzülür” deye deye
hayalın ganıma ğirdi; caydırdı
Ismayılım!!





eyi bi ğün görmedik desek yalan olu emme
eyi mi etdim kötü mü onuda fehmetmedim bilmen
düşüncek vahtın oldu mu desene
o(ğ)lannar etişdi de, i(n)şa(a)t mişat derkene,
bana da çevrikleyvidiler huraya iki oda
ha şükür emrine, garşı goman, kör gelmen emme
de.. emme gel sen bi dee bana sor, bana
canıma neye gıymadığı, ne uğruna yaşadığımı
Ismayılım..

“neler geldi neler geşdi felekden
un elerdim deve geşdi elekten”
deyen az bile demiş vallaha..
gı boyu yüklü taha çocuğun üsdelik ben
çıkarılıvırı mı gı, gapı dışara
satan hadi sözde bobam olcak da,
ben boyu yüklü beni alan döyüse ne deyen
nasip decen; nasıl bişiyimiş bu alın yazım
Allah düşmanıma yazmasın ya-a
bu gader file değil zülüm emme dayandım
senidin; gücüm-guvatım, canımın canı
Ismayılım..!



o analığın etdiği eziyet var ya,
yatdın suş, gakdın ceva, donuz mezerinde yatasıca
hani ermanı mezalimi zolda zıfır galı(r) valla
vermesin kimseye can düşmanımısa da
o sümsük, müleves hoyuğa; hinci boba mı deyeyin,
çocuklarına deği(l) de taygeldilere sa(h)ap çıkdı belki üsdüne de aldı da
gardaşlarımdan uzak, ben bi dedemi bildim
gördükçe duydukça, içerim yana yana
bi tenesine saap mı çıkabildim, sen olmasan ben canımdan, dünnemden geşdim
“gak” dedin gakdım, “yörü” dedin seğittim
gülüşün canıma can gatdı
Ismayılım..



“yağmır yağar suya doyar dereler
hençeremi acıtmayo yareler
gurbetelde ölüp galsam yad eller
kimsesizler mezerine defneder
ya ben seni kimlere sorayın
nerde bulayın Ismayılım”


“emme yok mu derdin beni del eyler
burdan sana yörünmedik yol eyler
gurbet elde galsan seni yad eller
iki kürek toprağına defneder
ya ben seni nellerde arayın
nası bulayın Ismayılım”