Oradaydık,

hepimiz harıl harıl örüyorduk.

Bir oditoryumun taş sıralarında oturmuş örüyorduk.

Karşımızda Ören Bayan, Ören Adam.

Tıpkı onlar gibi örmeye çalışıyorduk.

"Bocalamıyoruz değil mi?" dedi birimiz.

"Bocalama ör!" dedi diğerimiz.

Oradaydık,

ellerimizde şişler,

ters düz, ters düz, ters düz...

"Yaşasın! Benim kaos bitti" dedi birimiz.

"Ne güzel örmüş, kıskandık" dedik de yankılanıverdi birden sesimiz:

"Kıskandık" "kandık" "andık" andık" ...

"Benim isyanlar" bitttti dedi birimiz.

Yine yankılandık hep birlikte...

Oradaydık,

düz, ters, ters, düz...

Siyah kemik gözlüklerimiz burnumuzdan hafifçe kaymış,

pür dikkat elimizdeki şişlerin ucuna bakıyorduk.

Oradaydık...

"Benim sancılar" bitti dedi birimiz.

"Aaaaaaa!" dedik.

Utanmadı, yine yankılandı harflerimiz...

Örüyorduk...

Yanıbaşımızda :

"Duygusal Örgüler Kılavuzu"

Oradaydık,

bu sefer hep birlikte örüyorduk,

beklediğimiz aşkı...

Daha kollarındaydık ancak...

Oradaydık,

Görebildiğimiz, hissedebildiğimiz her şeyin örgüsüyle...