KÖY OKULU VE KÖYÜM

Bu topraklar benim memleketim,
Ben işte o topraklarda doğdum,
Toprak damlı köy evin de.

Bulutlar karardığında,
Gök yarılırcasına yağardı yağmur,
Hep akardı toprak damlı evler,
Bilinmezdi belki de fakirlikten,
Kırmızı kiremitler yoktu evlerin damında.

Çileli çilekeş bir ananın çocuğuyum,
Saya giyerdi hani şu üç etek denilen.
Ta göçüp geldiği diyarların örfü âdeti,
Elleri nasırlı sevecen Türkmen anası.

Cumhuriyetle beraber açılmış köy okulu,
Okulun kapısı üstündeki tarih öyle söylüyor,
Bin dokuz yüz yirmi üç o kutsal gün.

Bacak kısmı dar üstü genişçe üstümüzde don,
Sizin anlayacağınız fitilli kadifeden pantolon.
Diril denilen bezden dikilmiş,
Yakasız gömlek sırtımızda.

Siyah okul önlüğü örterdi altındaki,
Yoksulluğu çaresizliği,
Kapsızdı defterlerimiz eski kitaplar,
Yirmilik tahta cetvel plastik açıölçer,
Yarım yamalak silgi ve bir tahta bavul.

Köy okulumuz iki sınıflı eğitim yuvası,
Birler ikiler beraber bir sınıfta,
Diğerinde üçler dörtler ve beşler.

Hayat dersi öğretilirdi,
Yurttaşlık dersi kitabımız vardı,
Hesap dersleri hayata göre anlatılırdı,
On para yüz para kuruş hesabı yaptırılır,
Üçü üç kuruştan altı yumurta eder kaç kuruş.

Şimdi insan bakıyor tek sınıf ama nerdeyse yok sınıf,
Ne cumhuriyet ne kurtuluş savaşı,
Çanakkale İnönü Dumlupınar yok hiç biri,

Bütün bunları öğretirlerdi bizlere köy okulunda,
Hayret sanki bunlar olmamış geçmişte,
Hangi milletteniz hangi devletiz,
Neden soysuzlaştırdılar unuttuk geçmişimizi.

Ey cumhuriyet çocukları duyun sesimizi,
Atana layık ol unutma vatanı,
Bu topraklar altında senin için yatanı,
Can verip sessizce yatan atanı.

Durmuş Karabağlı
2013