Derdim dağları aştı sessizce ağlıyorum,
Yandım demekle olmaz yananı görmem gerek.
Susuz kaldım çöllerde karalar bağlıyorum,
Kandım demekle olmaz kananı görmem gerek.

Bahçemdeki çiçekler birer birer kuruyor
Söylediğin şarkılar kulağımda duruyor
Kahbe felek durmadan tokadını vuruyor,
Candım demekle olmaz cananı görmem gerek.

Dört gözle bekliyorum geleceğin gün gibi
Aklımdan hiç çıkmıyor yaşadığım dün gibi
Yüzüme bakaraktan sanki sen güldün gibi,
Sandım demekle olmaz sananı görmem gerek.

Azrail peşimizde dişlerini biliyor
Karanlık odalarda çok kuzular meliyor
Susuz kalan insanlar yanımıza geliyor,
Yandım demekle olmaz yananı görmem gerek.

Yazdığın mektupları okuyorum elimde
Bir Ayrılık Şarkısı söyleniyor dilimde
Faydasını görmedim ağrıyan şu belimde,
Andım demekle olmaz ananı görmem gerek.

Sazımın teli kopuk bağlamamı çaldılar
Gezdiğim sokaklarda her şeyimi aldılar
Dost diye bildiklerim uzaklarda kaldılar,
Çaldım demekle olmaz çalanı görmem gerek.

DOĞANAY’ım yitirdim şimdi nerede özüm
Sanki bir çıkmazdayım geçmiyor artık sözüm?
Bekliyorum yıllardır yollarda kaldı gözüm,
Kaldım demekle olmaz kalanı görmem gerek!

Kemal DOĞANAY