GÜL SEVGİLİM

Kıyamam koklamaya,
Elimde solarsın diye.
Belki de kurursun hazan misali,
Çekinirim dalından koparmaya.
Gül şerbetim olsan bardağımda,
Korkarım içmek için bitersin diye.

Pembe renginle goncam ol,
Dalında kan kırmızı,
Üşenirim seyretmeye açmazsın diye.

Sevgimizin demeti ol gönül vazomuz da,
Üzülürüm susuz kalır boynun bükersin diye.

Aç tomurcuğunu gönül bahçem de,
Salıver omuzlarına yapraklarını,
Saçların savrulsun rüzgâr da,
Korkarım kaybolur kokun diye.

Örtmesin gül goncası yüzünü,
Görünsün gül kırmızı dudakların,
Menekşe bakışlı gözlerinle,
Sevgimi süpürüp götürme diye.

Yastığımın gül oyası,
Odamızın aşk kokusu ol,
Süzül beyazlar için de endamınla,
Sakınırım başımı koyup yatmaya,
Kirlenirsin diye.

Aşkımız derilse güller sevda bahçemiz de,
Beklerim sabahlara kadar koparılırsın diye.

Kokunu getirse esen rüzgârlar,
Beklerim gelmez savrulup gidersin diye.

Durmuş Karabağlı
2012