KÖYÜMÜN GÜZELİ

Benim doğduğum köyde yerler çamur içindedir.
Yollarında kaldırımlar yoktur ezelden,
Parke taşta döşeli değildir,Üzerinde yürüsen.
Daracık. uzayıp giden, sokaklarında.

Sen köyünün en güzelisin yüzün aydınlık,
Hep nedense istikbali yıllardır karanlık gençlerimin.
Dudakları susuz kalmış, köyümün kıraç toprakları gibi
Umutsuzluk mu yoksa susuzluk mu bilinmez hep çatlak.

Baharla birlik de yeşerir tarlaları ovası,
Boy verir arpası buğdayı pancarı, ağustos ayında.
Elleri nasırlı entarisi altında gül kokar teninde.
Baygın bakışlı, ela ve çakır gözlerin.

Süzülüp gidersin rüzgarlı havalar da toz duman içinde.
Gerçek bir asaletin var onurlu yürüyüşün de endamında.
Saçların tarumar savrulur sıcak esen yaz rüzgarında,
Topla yürürken eteğini toz olmasın güzel.
Soyun sopun, bellidir.Karabağ’dır senin.

Durmuş Karabağlı
Belçika-2009