Dünden Devam


“-ayağımızdan zencirlenmişiz
sankı biz oralara
mahkum olmuşuyuz
kendi kendimize
ne düğün,
ne bayram bilmişim
ne de hiç değilse
anamızın babamın
son nefesinde yetişip de
bir damla su vermişim”
“-nasip değilise yapcak bişiy yok abey”
“-orası öyle de… yetmiyor,
teselli etmiyor işte
bu güne kadar selam alıp vermemişiyim
benim diyeceğim hiç kimseye.”
……..!;?

“-oysa;
hep sıkıntısını çekmişimdir yıllarca
uykum kaçmış gece yarılarında
…….
zerre miktar gözümü kırpmamışım
“acaba nasıllar” açlar mı,
açıklar mı, öyle ya?
hastalar mı…,
!
“o kış gecelerinde hele,
sobalarını yakan var mı
başlarında bi iş mi var acaba diye…
içimizi yanmış senelerce
..
aahhh bir de
o “sizlere ömür” duyma, gaygıları
oooooooof of,
şimdi neye yaradı…
hıhnm? neye yarar
gelemedikçe gelemedim..
kimim var
kimim kaldı ne bilirim..”
“!!!!!”










“-bakıyorum da;
ölü toprağı serpilmiş sanki
etrafımdaki herkesin üzerinde
bir yılgınlık,
bir dünya telaşesi,
doymak nedir bilinmez
anlaşılır, kabul edilir gibi deği(l)
yeni yeni farkediyorum
adamlar nasıl içerdi sigarayı
bir kazaya kurban gidiyor
durduk yerde birileri,
direksiyonu kırıyor
edepsizin biri,
ya sarhoş, ya acemi
ölen arabada değil,
direksiyonda değil,
arabanın yolunda değil,
arabayı yapan değil, satan değil,
benzini koyan değil
devleti soyan değil
fark eder mi
sorar, bilirmiyiz,
ezilen biz değilsek
itiraz eder miyiz..
nereye gidiyor insanlık?
kimi acelesine yenik
kimin de acayip bi dalgınlık!
…
kiminin işi gücü şeytanlık
herkesin başında bin türlü bela
herkesin baş belası;
bizatihi kendisi
herkes hayatından bezik,
perişan, yılgın, ezik
…
bilmem ki; dünden bu güne,
halinden memnun
ekmeği katığına denk
olan var mı
şehir yerinde
birbirmizin halini bilmeyiz
merak etmeyiz
bitmiş insanlık..







ooof of,
“-şehir bize doğrultmuş oklarını,
makinelı tüfeklerini, tanklarını
bizi bir cendereye almış,
“gelmeyin” der gibi
dişlilerin arasında heder olmuşuyuz
ezilmiş gitmişiyiz,
asfalta yapışmış
köpek leşinden beter
perli-perişan olmuşuz
kimsenin umurunda değil hak, adalet
paranın esiri olumuşuyuz

her bir parçamız
bir yerlere savrulmuş,
kim vurduya ğedmiş kimimiz
ne dönüp bakan olmuş,
ne “acaba kim” diye soran
merak eden yok
sorsalar
aldıran,
bilen-tanıyan yok
biz kimiz?
tanımak isteyen kalmamış
insan yerine saymamış devletimiz.”

“-haklısın bilader de;
..”
“-ne zaman bi adam görsem
saçı sakalı ağarmış
rahmetlik babam gelir aklıma
aç kalıp doyuran
giymeyip giydiren
ulaşamadığı yere
bizi ulaştırmaya çalışan
….
babam..
güzel insan!”









Resim için Sevgili R.Büyükboyacı kardeşime teşekkürler

DEVAM EDECEK