Kat beni şafaklarına
Günüm seninle aydınlansın
Yoksa karanlıklar yutar beni
Bir daha alamasın


Bilirmisin yar bir günün kaç asır karanlığındayım
Çehremi çepe çevre kaç hasret sarmalamış
Bilirmisin içimin ovalarında
Deli taylar ne ciritler atıyor özleme yorulmadan
Ve yüreğimdeki Yusuf ne kadar hasret Züleyha’ya


Ah yar bilmezsin tabi bilmezsin elbet
Ah bir okutabilseydim sana gönlümün ezberindeki
Hasrete yazılan mektupları
Bir sayfayı kaç zarf doldururdu içe taşırmadan
Ah bir söyletebilseydim sana içimdeki aşık oğlanın
Aşkına bestelediği hasret türkülerini


Bilirmisin karanlık gecelerde İblisin içirdiği
Nifak şerbetinin tadını
Bilirmisin aklımın fesat tilkilerinin bana yaptıkları
Şer odaklı ispiyonları
Ve her gece kaç sen öldüren
Beni ben olmakta çıkaran o karalık düşüncelerimi
Ve yüreğimdeki Mecnun’un Leyla için kendini
Nasıl çöllere savurduğunu


Ah yar bilmezsin tabi bilmezsin elbet
Ah bir açabilseydim sana aklımın bütün kapılarını
Sana her gün biraz daha düşman olan kılcal damarlarımın
Bir şarjöre kaç nifak kurşunu sığdırdığını hiç artırmadan
Ah bir söyletebilseydim sana içimdeki oğlanın
Yokluğunda ne kinler beslediğini


Ah bir anlatabilsem
Seni nasıl nefretler içinde özlediğimi
Ve seni her geçen gün biraz daha
Nefretler içinde nasıl sevdiğimi


M.Kılıçel