Saatleri kederime kurmuşum,
Yalnızlığın yüreğine dokunmuşum bu aralar ...
Tüm kahrı bohçalayıp yüklemişim sırtıma
Yüküm ki taşıyamayacağım kadar...
Sanki kura çekilmiş; tüm dertler bana çıkmış
Kimseye acımıyorum kendime acıdığım kadar .
Alıp başımı ebedî huzura gidesim var ...

Yorgunum! Güz yorgunu, his yorgunu bu aralar
Kalbim özlemekten,beklemekten,
Umduğunu bulamayıp teklemekten yorulmuş .
Hayat bir üzüm vermişse, bin tokat vurmuş .
Ölsem ne gam ki bana ,kavuşurum yaradana
Günahlarım boyu aşmış. O yâr da dargındır bana .
Öyle hissediyorum bu aralar...
Yoksa alıp başımı ebedi huzura gidesim var .

Âh Anacığım âh! Anlatsana...
Mutsuzluğu kimden miras bıraktın bana?
Kundağımı kederle mi sarıp sarmaladın sen
Gülmeyi öğretememişsin,
Gözümde yaş kurumaz neden?
Sana da dargınım bu aralar .
Korkuyorum seni üzmekten.
Yoksa alıp başımı ebedi huzura gidesim var .

Kalbim bin parça ,her zerresi bir tarafa dağılmış
Kederin ederi kaça
parsel parsel tüm ömrüme yayılmış .
Toprağımda taşıma ,göz üstünde kaşıma,
En çok dertli başıma,
Umudum hangi kuşun takılmış kanadına?
Umutsuz kalışıma dargınım bu aralar.
Bir kutlu davet olsa !
Gölgemi bile alıp yanıma, ebedi huzura gidesim var ...

Ayşegül BAHÇECİ
10.01.2017