Eleştirel bakışlarıyla prova yapıyordu,
camları kirli dünyasından, yine kirli aynasına bakarak fahişe bir gülüşle...
Her hali içler acısı, karanlık; dip bir çukura ait fare olduğunun farkında olmayarak.
Narsist, cılız cüssesinin karanlık, dev gölgesi yansıyarak yürüyordu isimleri ün yapmış kaldırımlarda.
Her yanı etiketli, reklam tabelası gibi... beynini uçuş moduna alarak oturdu masaya...
Yine etiketli midesini doyurmak için tıka basa.
Göz çukurları karardıkça karardı.
Açlığı doyumsuzdu ve iştahı iyice kabardı.
Midesine çalıştı onca saat...
Bir çatırtıyla uyandı derindi sızısı.
El aynasıyla baktı yüzündeki çatlağa, yüzüne dokundu fırça ve boyayla.
Çatlağından akıyordu siyah ruhu, maskesiyle bütünleşen yüzünden.
Omuzlarını silkerek devam etti, şişirmeye egosunu kulaklarda çınlayan kahkahasıyla.

Açlık, sefalet neydi ona göre?
Yabancı terimler sözlüğüne göz gezdirdi, son model telefonunu koydu timsahla yer değiştiren deri çantasına.
Sürüngen ruhu çatırtıyla yardı göz bebeklerini.
Ağzından onlarca ağız saçıldı masaya.

Sefilliğin bu kadarı alkış aldı masalarda.
Bir salgın gibi çatırdadı ve yerlere aktı ruhları, alkışlayan ellerin kahkahayla yarılan göz bebeklerinden.
Her yanı delik deşik insanlıklarından...
Çukurlarına çekilircesine kaydı göz bebekleriyle ceplerinde taşıdıkları kara deliklerine.

SÜRÜNGEN ruh.
Doyumsuz Ölü!
Sen kara delikleri ceplerine dikmiş ölümlük beden.
Oysa çırılçıplaktın rahminde dünyanın.
Çırılçıplak bir o kadar da günahkarsın sorgulamadıklarının.