Gömün beni
Hayallerimin bittiği yerde
Nedir bu karanlık
Gün doğmuyormu ne
Hayaller bile görünmez oldu
Bu yaşamın sonumu yoksa
Gömün beni
Hayallerimin bittiği yerde

Ay doğmuyor gecelerime
Yıldızlar sönük
Güller siyah açıyor
Geceler dönülmez gibi
Güneşin doğmayan yerindeyim

Geceler ayaz üşüyorum
Güneş veda etmiş gündüzlere
Şafak küsmüş
Mehtapta gün batımına
Hiç sızıntı yok

Yağmur yüklü dumanlar kapkara
Dolaşırlar durmadan tepemde
Sanki yarışacaklar gibi
Ağlayan gözlerimle
Hiçbir umut kalmadı
Gömün beni
Hayallerimin bittiği yerde

Sabahat Çelik
04.01.2017

DOST KALEMDEN

dur hele
gitmek var mı öyle
bırakarak bir başına karanlık dehlizime
aydınlık sandığım
sen mi gidiyorsun yüzüme gün doğmadan
hayalse kapat gözlerini
içinden geçir
sonu yoktur düşlerin
düşlediğin kadar düşle beni
gömeceksek
aşkı değil nefreti gömeriz


ay mı doğmuyor
avuçlarına bak
kırparak güneşi saçlarına
yıldızdan taçlar yaptım
yoksun diye güller küskün
ezan çiçeği suskun
beklemektedir yeni bir gün doğumunu

yüreğim yanmaktayken
üşümek te neyin nesi
yasla başını göğsüme
ısıtarak sol yanını
seyredelim günbatımını


kovalım başımızın üstünde dolaşan kara bulutları
bir yarışsa yaşam
mutluluk koyalım adını
kulvarlar aynı
söz etmeyelim hicrandan
ya umut ey sevgili ya umut
yine de gelmişse vaktimiz
borcumuz borç
öder de öyle gideriz
ille de gömüleceksek hicran denen mezara
dert etme
birlikte gömülürüz. Değerli hocam Efkan Ötgün’e bu anlamlı ve muhteşem nazire için teşekkür ederim
Hüma Efkan