15
Yorum
43
Beğeni
0,0
Puan
1096
Okunma
her şey uzaklaşıyor iyiden
kıyamet sancısı sanki içimin boşluğu.
pencereme vurup vurup toprağa karışan yağmur dahi
inliyor artık susamışlığıma..
- hiç geçmiyor ki karanlığın diz çöktüren korkusu.
vakit uykuya hasret kaldı çoktandır annem,
tel tel okşadığın saçlarıma kömür karası giydiriyorum tek tek
sensizliğime yazılan her gece, bir yetim doğuyor bedenimden
ve yorgunluğum dile geliyor sonra.
o soluma ok gibi çivilenen asırlaşmış yokluğun var ya
boğuyor kirpiklerimi girdabında.
her şey kötüye gidiyor dedim ya
üzerime yorgan ettiğim sesin de silindi hafızamdan.
anılar kulaktan duyma hep, ikinci el pazarı gibi.
seni bana adam gibi anlatan biri de çıkmadı henüz.
lakin acıların maşallahı var anne,
hep taze saklıyor kendini.
saydım da
bini aşmış içimden çıkaramadığım cenazeler.
kimsesizliğim, akibetine ağıtlar yakmakla meşgul şimdi.
şafağın gözüne de toz kaçmış, gördün mü
teşhir edilemeyen artçı depremlere uyandığımdan herhalde.
- kalbimin ruh küskünü ağrısıyla benliğim titriyor yine anne.
ama aldırma sen, kağıdın debelendikçe battığına.
kalemimin ahvalini bir bilsen,
gölgesi bile kaçıyor aklımın zorundan, topallaya topallaya.
"kalemim mecnun kalbime, kalbim aklıma pamuksu bir leke.. "
....böyle işte
emel güneysu
Cevap Yaz
