en onulmaz acıların kokusuna gömülür usum
lehçesi bozuk cümlelerin sahipsizliğinde

.....




ciğerlerimden tükürdüm caiz olmayan türküleri
biraz arabesk
biraz da hicaz karıştırdım içine
şizofren frekanslara dayadım kulağımı sonra
gerdanı kırık kolyeler çizerek sesimin resmine
omuz başımda unuttum ağlayan ellerimi
aynalarda uyutarak gözlerimi



eğreti bekleyişlerin eteğine düğümledim saçımı
koyu renkli acılar avucumda sevişti sanki
tenimin her hücresinde kızıl bir sancı
es geçtim eflatun gülüşleri
kurşuna dizerek kırılganlığımı



prangalara gebe kaldı rüzgarında demlenen hıçkırığım
kökünden doğurttum çiçekleri bu kez
marazları öpüp
kambur yolları diktim üstüme
ve yeniden öldüm
hiçe sayarak kimliğimi

.....





şiir ölüsü kelimeler biriktirdi katran karası geceler
duvarları tırnaklarıyla okşadı durdu







emel güneysu