Sonbaharda yoruldu
Kışta
Yapraklar vakitleri kovaladı durdu hep
Yeşermeye mahkum zamana
Ne çabuk ayak uydurdu onlar...

"Ölümsüzlüğü diler baharlar" derler;
Bu yüzden ALLAH
İlk ve sonu oldurdu
Yoktu mesafesi hiçinin
Ama her daim uzak
Hüsran ve tuzaktı ellere
Çokmuydu sahi
Çoklukta yok mu olması gerekti herdem
Aşıklar bekledi
Kader illetti ve gelişleri acılarıyla derin
Derinliğiyle kuytu...

Anlamam güç
Ya sezerim ya beklerim bende
Yaş almayı bahardan
İnen her damla suya
Biriken her karın tanelerine
Süzülen ensenin terlerine
Birde uçusturan buharların hatırına
Çizerim bende alnıma çizgileri
Ve anlamam güç böylesini
Çünkü ölümsüz olan ben değilim!

Yazık edilen bana değil elbette
Baharlarıma
Ne çok şey kaçırmışım onlarda
Gülüşlerim anılarım hatıralarım
Kılamadığım her güzel günün karına
Ne çok şey atlamışım meğer...

Yok etmem sitem!
Yoketmem birikmişliğimi
Unutmam yok
Yok ki sizin gibisi
Ben ki döndü döndü durdu içinizde
Büyüdü tasalandı belki soldu
Olmadan oldu sandı kendini ve gitti berilerinizde
Buralardan göçtü epeyliğinizde
Ama siz benden sonrada
Ne çift gözlere ah! kar!
Ne çift gözlere su, sel, duman, kar
Durmadı hayat
Yaşattı
Her ilki ve sonu
Kaçırmadı beni seni onu...