5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
994
Okunma
Yüzüm toz duman, kuşların ürkekliği var üzerimde
Çok aradım ama bulamadım kendimi, kaybettiğim yerde
Bir serçe kadardı ömrüm
Ben böyle sevdim
Bilerek bir karıncayı dahi incitmedim.
Bir gönül yarasısın kalbinde uyuyorum
Derdimi anlatacak dil bulamıyorum
Hep yanlış baharlarda çiçek açıyor
İliklerime kadar ayaz yiyorum.
Yemediğim tekme kalmadı okumadığım kitap
Öğrendim
Ateş nasıl Donar su nasıl yanarmış
Gönül hasretinden nasıl ağlarmış
Bin yıl ömrüm gitti, bin tel saçım beyazladı
Artık fazla zamanım yok, hissediyorum
Yine de her sabah gökyüzüne bakıyor, martıları izliyor
Derin derin nefes alıyor,
Gülümsüyor
Ve
Yaşıyorum diyorum...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz