2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
2330
Okunma
Üşümüş
Çocuk ayakları
Boş mermi kovanları
Gittikçe uzaklaşan bir yağmur
Ne kadar zormuş yaşamak
Bitmis düşler ümitler
Ve cantamda can kırıkları
Tutamıyorum damarlarımda
Vuruyor gecelerim gibi
Sabahlarını da
Serçe taklidi yapıyor kargalar
Ağzı ok dili ok
Yer ve gök
Yaşlar içinde
Darmadağın bir yolda
Bir dua seçiyorum kendime
Hüzme Hüzme dökülüyor
Vücut libasım
Kirpigimde bir damla
Ha düştü ha düşecek
Akıp gidiyor renkler
Vurup tırpanı köklerine
Burada gökyüzü yok
Ben anlamam gökkuşaklarından
Doğrudur külden ses çıkmadığı
Bu saatten sonra
Benim süslü kelimelerim de yok
Yazacak...
*Hergün bir çiçek koparılıyor dalından adına yaşamak dediğimiz
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz