Bir gün göçüp gideceğim buralardan
Benden önce gidenler gibi...

Kurumuş bir yaprak gibi savrolmuşluğumla,
Hazırlıksız yakalanmanın sancısıyla
Kusur ve günahlarımla, umutlarım,sevdalarımla
Yüklenip hepsini sırtıma
Belki bir elveda bile diyemeden
Bir gün göçüp gideceğim buralardan.

Arkamdan ağlayanlarım olacak belki,
Belki de sevinenler
Kimbilir..!
Belki helallik almaya bile vaktim kalmayacak
Kimbilir..!
Hayal olacak benim için her şey.


Aslında hazırlıklı olmalıyım ama
Ölümü düşünmek
İçimdeki fırtınalara fırtınalar katıyor
Ve anlıyorum ki
Ölüm içime gömülmüş aslında.

Ölüm iklimindeyim bugün
Bir burukluk ve bir iç çekiş yaşıyor ömrüm.
Umutlardan uzak yandayım,
Hayatın sarp uçurumlarındayım.!

İşte,bir kaç nefes daha çektim içime,
Bir kaç nefes daha yaklaşıyorum ölüme
Her geçen gün perdeler bir bir iniyor dünyama.
Ve indikçe,üşüyorum...!
Kalbimden bile vazgeçeceğimi düşünüyorum.


Sevdiklerimi bırakıp gideceğimin acısı kalbime oturuyor,
Yutkunuyorum
Ve henüz hazır olmadığımı anlıyorum ama
Beni dinler mi?

Ve yine anlıyorum ki!
Ölümü sevmek için ruhumla buluşmam gerekiyor.!



Ne büyük bir ayrılık Allah’ım!
Ne büyük bir kavuşma aynı zamanda.
Aynı günde hem ayrılma,hem kavuşma..!

’İşte ben doğduğumdan beri aşığıyım, o sesin.
Ve dilerim ki o gün!
O gün, bana gönülden
’gel’desin.’