Öyle izler var ki yüreğimde
Damga damga
Her nefesle bitiyorum.

Yaşadıklarımı bölsem, çıkarsam, çarpsam,toplasam kaç umut eder?
Kaç gözyaşını feda etmem gerek ulaşmak için kendime
Artık ne kadar bakarsam bakayım aynalar beni göstermiyor
VE hangi dili kullanırsam kullanayım
Anlatamıyorum kendimi.

Sanki içime sürgün bir deniz gün geçtikçe yükseliyor ve ben boğuluyorum
Yek tesellim bir gün acı verecek şeylerin bitecek olması

Yaşadıklarımı kesiyor, biçiyor, dikiyor, yamıyorum
Ufak neşeleri, sevinçleri biriktirerek mutluluk çıkartmaya çalışıyorum
Sakin duruyorum oysa içimde ne fırtınalar kopuyor
Uyumaktan korkar mı insan
Ben korkuyorum uyumaktan, uyanamamaktan.

Bazen anlamını bilmediğin bir hâl gelir üzerine
Bir şeyler içten içe çatlaklardan içeri sızmış,oturmuştur
Sabredersin, sabredersin sonra birden yakalanırsın nöbete
VE sorarsın kalbine "ben neden bu haldeyim diye.."
Hiç bir şey yapmak istemez canın
Kaldıramazsın kendi ağırlığını bile.

Kendi ağırlığını bile...