Anlamını bilmediğim bir hâl var üzerimde
Uzun bir gece yaşadım hiç bitmeyecekmiş gibi
Çoktan mevsimini unutmuş gönül
Şakaklarımda rüzgarın serinliği
Doğacak mıydı güneş bir daha üzerime
Pencereme uçacak mıydı kuşlar...!
Düğümler atılır ve her bir düğüm insanın yüreğine gömülürmüş meğer
Mülteci hikâyeler, ölüme mülteci, kendine mülteci.

Biri eksik hatıralarda
Hep kendime sürgün yemişim
Sakladığım yaralar dokunulmadıkça acıtmıyor, iyileşmiyor da
Ama üst üste geldikçe, biriktikçe
Üşüyor yüreğim..

Hayatımda ne kadar çok boşluk var böyle
Hep aynı dili konuşurken buluyorum kendimi
Anlatamıyor beni

Tüm kelimeleri sökmek istiyorum bazen yüreğimden
Dilin söyleyip de kalbin soylemediği hiç bir şeyi sevemedim ben

İnsan bazen yorulur ve çekilir bir köşeye
Yüreğindekilerle hesaplaşmak için
Bazen sessizce kırılır dal, sessizce düşer yaprak
Susuyorum ölümden başka her şeye
Öyle bir dil öğrendim ki
Hatta susmanın da ötesinde...